" El muro pintado

El muro pintado

0

Así como hay relatos de 聊斋志异 Liáo zhāi zhì yì, Extrañas conversaciones en el estudio, escritas por 蒲松龄 Pú Sōnglíng (1640-1715) que tienen como protagonistas a monjes taoístas, también aparecen monjes y monasterios budistas, como en el relato que leeremos. Al estar la acción escenificada en un monasterio budista, no sorprende que una de las protagonistas del relato sea de la India y, como se trata de relatos sorprendentes, tampoco es extraño que se trate de una deidad. Las diosas que aparecen en el relato son apsaras, divinidades del agua y las nubes, que suelen aparecer danzando y arrojando flores. Se las representa como jóvenes sensuales, y nuestro relato aprovechará esta característica para narrar una historia sorprendente, que ofrece, además, la enseñanza de un anciano monje budista.

画壁

Huà bì

El muro pintado

江西孟龙潭,与朱孝廉客都中。偶涉一兰若,殿宇禅舍,俱不甚弘敞,惟一老僧挂褡其中。

Jiāng xī Mèng Lóng tán, yǔ Zhū xiào lián kè dū zhōng. Ǒu shè yī lán rě, diàn yǔ chán shè, jù bù shèn hóng chǎng, wéi yī lǎo sēng guà dā qí zhōng.

Mèng Lóngtán de la provincia de Jiāngxī estaba en la capital con el graduado de los exámenes imperiales provinciales Zhū. Fueron a visitar un monasterio budista, que tenía recintos para vivir y meditar, ninguno demasiado espacioso, y que tenía un solo anciano monje residente.

见客入,肃衣出迓,导与随喜。殿中塑志公像。两壁画绘精妙,人物如生。

Jiàn kè rù, sù yī chū yà, dǎo yǔ suí xǐ. Diàn zhōng sù Zhì gōng xiàng. Liǎng bì huà huì jīng miào, rén wù rú shēng.

Cuando los visitantes entraron, se acomodó la ropa, salió a recibirlos y los guió a visitar el templo. En medio del recinto había una estatua del honorable Zhì (1). Dos paredes estaban pintadas de modo exquisito y vívido, los personajes parecían vivos.

东壁画散花天女,内一垂髫者,拈花微笑,樱唇欲动,眼波将流。

Dōng bì huà sàn huā tiān nǚ, nèi yī chuí tiáo zhě, niān huā wéi xiào, yīng chún yù dòng, yǎn bō jiāng liú.

En la pintura de la pared del este había apsaras (2), en medio de estas había una con el cabello suelto, que sonreía sosteniendo una flor en su mano. Sus labios de cereza deseaban moverse, y de sus ojos fluían olas.

朱注目久,不觉神摇意夺,恍然凝想。身忽飘飘,如驾云雾,已到壁上。见殿阁重重,非复人世。

Zhū zhù mù jiǔ, bù jué shén yáo yì duó, huǎng rán níng xiǎng. Shēn hū piāo piāo, rú jià yún wù, yǐ dào bì shàng. Jiàn diàn gé chóng chóng, fēi fù rén shì.

Zhū fijó a mirada largo tiempo, inconscientemente su espíritu se conmovió, su mente fue arrebatada y de pronto su atención se concentró. Su cuerpo inmediatamente flotó y flotó, como si remontara las nubes y la niebla, hasta llegar encima del muro. Vio recintos uno detrás de otro y no regresó al mundo de los mortales.

一老僧说法座上,偏袒绕视者甚众。朱亦杂立其中。少间,似有人暗牵其裾。

Yī lǎo sēng shuō fǎ zuò shàng, piān tǎn rào shì zhě shén zhòng. Zhū yì zá lì qí zhōng. Shǎo jiān, shì yǒu rén àn qiān qí jū.        

Un anciano monje sobre un asiento impartía enseñanzas, rodeado por una multitud de monjes que lo observaban. Zhū también se mezcló entre ellos. Al poco tiempo, sintió que había una persona que tiraba secretamente de su vestimenta.

回顾,则垂髫儿,冁然竟去。履即从之。过曲栏,入一小舍,朱次且不敢前。

Huí gù, zé chuí tiáo ér, chǎn rán jìng qù. Lǚ jí cóng zhī. Guò qū lán, rù yī xiǎo shè, Zhū zī jū bù gǎn qián.

Volvió la cabeza: era la joven del cabello suelto, que se marchó sonriendo. La siguió inmediatamente. Atravesó balaustradas curvadas y entró en una pequeña habitación. Zhū retrocedió sin atreverse a seguir adelante.

女回首,举手中花,遥遥作招状,乃趋之。舍内寂无人;遽拥之,亦不甚拒,遂与狎好。

Nǚ huí shǒu, jǔ shǒu zhōng huā, yáo yáo zuò zhāo zhuàng, nǎi qū zhī. Shè nèi jì wú rén; jù yōng zhī, yì bù shèn jù, suì yǔ xiá hǎo.

La mujer volvió la cabeza y elevó la mano en la que tenía la flor y la agitó llamándolo; entonces se apresuró <a entrar>. En el interior de la habitación no había nadie. De pronto lo abrazó, no se resistió mucho y a continuación tuvieron relaciones sexuales.

既而闭户去,嘱勿咳,夜乃复至,如此二日。

Jì ér bì hù qù, zhǔ wù hāi, yè nǎi fù zhì, rú cǐ èr rì.

Después <ella> cerró la puerta y se marchó. Le imploró que ni suspirara, y a la noche regresó de nuevo. Así pasaron dos días.

女伴共觉之,共搜得生,戏谓女曰:“腹内小郎已许大,尚发蓬蓬学处子耶?”

Nǚ bàn gòng jué zhī, gòng sōu dé shēng, xì wèi nǚ yuē: “Fù nèi xiǎo láng yǐ xǔ dà, shàng fà péng peng xué chǔ zǐ yé?”

Las compañeras se dieron cuenta y, tras buscar juntas, encontraron al hombre. Bromeando, le dijeron a la mujer: "En tu vientre quizás ya está creciendo un pequeño muchacho, ¿y todavía llevas el cabello desordenado imitando a una muchacha virgen?

共捧簪珥,促令上鬟。女含羞不语。一女曰:“妹妹姊姊,吾等勿久住,恐人不欢。”

Gòng pěng zān ěr, cù lìng shàng huán. Nǚ hán xiū bù yǔ. Yī nǚ yuē: “Mèi mei zǐ zǐ, wú děng wù jiǔ zhù, kǒng rén bù huān.”

Juntas les colocaron hebillas y aros y le hicieron un peinado con un rodete en algo. La mujer se sentía cohibida y no hablaba. Una mujer dijo: "Hermanas, no nos quedemos un largo tiempo, me temo que estas personas no estarán felices."

群笑而去。生视女,髻云高簇,鬟凤低垂,比垂髫时尤艳绝也。

Qún xiào ér qù. Shēng shì nǚ, jì yún gāo cù, huán fèng dī chuí, bǐ chuí tiáo shí yóu yàn jué yě.

El grupo rio y se fue. El hombre vio a la mujer, con su cabello apilado en lo alto como una nube, el adorno de fénix de su rodete colgaba hacia abajo y comparada con el momento en el cual lo tenía suelto le pareció mucho más espléndida.

四顾无人,渐入猥亵,兰麝熏心,乐方未艾。忽闻吉莫靴铿铿甚厉,缧锁锵然;旋有纷嚣腾辨之声。

Sì gù wú rén, jiàn rù wěi xiè, lán shè xūn xīn, lè fāng wèi ài. Hū wén jí mò xuē kēng kēng shén lì, léi suǒ qiāng rán; xuán yǒu fēn xiāo téng biàn zhī shēng.

Vieron que en ninguno de los cuatro lados de la habitación había personas, y poco a poco se entregaron a sus obscenas relaciones. Un aroma de orquídeas y almizcle impregnaron su corazón y disfrutaron sin límite. De golpe escucharon un sonido muy terrible de botas de cuero y sonidos metálicos de cadenas y candados tintineantes, rodeado de un clamor confuso de pisadas y discusiones.

女惊起,与生窃窥,则见一金甲使者,黑面如漆,绾锁挈槌,众女环绕之。

Nǚ jīng qǐ, yǔ shēng qiè kuī, zé jiàn yī jīn jiǎ shǐ zhě, hēi miàn rú qī, wǎn suǒ qiè chuí, zhòng nǚ huán rào zhī.

La mujer se levantó sorprendida y junto con el hombre en secreto espiaron y vieron un guardia con armadura de placas metálicas, de rostro negro como laqueado, que llevaba cadenas y un mazo, rodeado de la multitud de mujeres.

使者曰:“全未?” 答言:“已全。”使者曰:“如有藏匿下界人,即共出首,勿贻伊戚。”

Shǐ zhě yuē: “Quán wèi?” Dā yán:“Yǐ quán.” Shǐ zhě yuē:“Rú yǒu cáng nì xià jiè rén, jí gòng chū shǒu, wù yí yī qī.”

El guardia dijo: "¿Están todas o no?" <Ellas> respondieron con estas palabras: "Ya estamos todas." El guardia dijo: "Si hay alguna que esté escondiendo a alguien del mundo de los mortales, inmediatamente haganlo sacar la cabeza, que no se busque problemas."

又同声言:“无.” 使者反身鹗顾,似将搜匿。

Yòu tóng shēng yán: “Wú.” Shǐ zhě fǎn shēn è gù, shì jiāng sōu nì.

De nuevo juntas dijeron: "No hay nadie". El guardia se volvió buscando como un ave rapaz y parecía estar a punto de ponerse a buscar alguien escondido.

女大惧,面如死灰,张皇谓朱曰:“可急匿榻下。”乃启壁上小扉,猝遁去。

Nǚ dà jù, miàn rú sǐ huī, zhāng huáng wèi Zhū yuē:“Kě jí nì tà xià.” Nǎi qǐ bì shàng xiǎo fēi, cù dùn qù.

La mujer se asombró enormemente, su rostro estaba gris como el de una muerta, y alarmada le dijo a Zhū: "Puedes esconderte rápido abajo de la cama." Entonces abrió una pequeña puerta que estaba sobre el muro, y huyó inmediatamente."

朱伏,不敢少息。俄闻靴声至房内,复出。未几,烦喧渐远,心稍安;然户外辄有往来语论者。

Zhū fú, bù gǎn shǎo xī. É wén xuē shēng zhì fáng nèi, fù chū. Wèi jǐ, fán xuān jiàn yuǎn, xīn shāo ān; rán hù wài zhé yǒu wǎng lái yǔ lùn zhě.

Zhū se tendió y no se atrevió ni a un pequeño suspiro. De pronto escuchó un sonido de botas que llegaba hasta dentro de la habitación, y de nuevo de marchó. Al poco tiempo, el sonido confuso se alejó gradualmente y su corazón se calmó un poco. Sin embargo, fuera de la puerta se produjo entonces el ir y venir de una discusión.

朱局蹐既久,觉耳际蝉鸣,目中火出,景状殆不可忍,惟静听以待女归,竟不复忆身之何自来也。

Zhū jú jí jì jiǔ, jué ěr jì chán míng, mù zhōng huǒ chū, jǐng zhuàng dài bù kě rěn, wéi jìng tīng yǐ dài nǚ guī, jìng bù fù yì shēn zhī hé zì lái yě.

Zhū caminó con pequeños pasos encorvado durante un tiempo, sentía dentro de los oídos sonidos de cigarras y que le salía fuego de los ojos, no podía soportar el peligro de las circunstancias. Solo se tranquilizó para oír el retorno de la mujer, en tanto no podía recordar por dónde había llegado.

时孟龙潭在殿中,转瞬不见朱,疑以问僧。僧笑曰:“往听说法去矣。”

Shí Mèng Lóng tán zài diàn zhōng, zhuǎn shùn bù jiàn Zhū, yí yǐ wèn sēng. Sēng xiào yuē: “Wǎng tīng shuō fǎ qù yǐ.”

En ese momento Mèng Lóngtán estaba en el recinto, se dio vuelta un momento y no vio a Zhū. Dudando, le preguntó al monje. El monje, sonriendo, dijo: "Fue a escuchar las enseñanzas."

问:“何处?”曰:“不远。”少时,以指弹壁而呼曰:“朱檀越何久游不归?”

Wèn:“Hé chù?” Yuē: “Bù yuǎn.” Shǎo shí, yǐ zhǐ tán bì ér hū yuē: “Zhū tán yuè hé jiǔ yóu bù guī?”

Preguntó: "¿A qué lugar?" <El monje> dijo: "No está lejos." Al poco tiempo, usando un dedo, golpeó el muro y llamó, diciendo: "Dadivoso señor Zhū, ¿por qué lleva tanto tiempo paseando y no regresa?"

旋见壁间画有朱像,倾耳伫立,若有听察。僧又呼曰:“游侣久待矣。”

Xuán jiàn bì jiān huà yǒu Zhū xiàng, qīng ěr zhù lì, ruò yǒu tīng chá. Sēng yòu hū yuē: “Yóu lǚ jiǔ dài yǐ.”

Al volverse vio que en medio de la pintura de la pared había aparecido una imagen de Zhū, que estaba detenido escuchando atentamente, como si estuviera averiguando lo que había escuchado. El monje nuevamente llamó diciendo: "Su compañero de viaje lleva largo tiempo esperando."

遂飘忽自壁而下,灰心木立,目瞪足耎。孟大骇,从容问之,盖方伏榻下,闻扣声如雷,故出房窥听也。

Suì piāo hū zì bì ér xià, huī xīn mù lì, mù dèng zú ruǎn. Mèng dà hài, cóng róng wèn zhī, gài fāng fú tà xià, wén kòu shēng rú léi, gù chū fáng kuī tīng yě.

Entonces flotó de repente desde el muro hacia abajo, atontado y rígido como una tabla, los ojos desorbitados y las piernas débiles. Mèng, muy sorprendido, con calma le preguntó sobre esto. <Zhū respondió> que en un momento estaba tendido debajo de la cama, escuchó el sonido de un golpe como un trueno y por esto salió de la habitación para escuchar.

共视拈花人,螺髻翘然,不复垂髫矣。朱惊拜老僧,而问其故。

Gòng shì niān huā rén, luó jì qiào rán, bù fù chuí tiáo yǐ. Zhū jīng bài lǎo sēng, ér wèn qí gù.

Miraron juntos a la persona que sostenía la flor en la mano, su rodete se elevaba en espiral y no volvía a estar con el cabello suelto. Zhū, sorprendido, le hizo una reverencia al anciano monje y le preguntó la razón.

僧笑曰:“幻由人生,贫道何能解。”朱气结而不扬,孟心骇叹而无主。即起,历阶而出。

Sēng xiào yuē: “Huàn yóu rén shēng, pín dào hé néng jiě.” Zhū qì jié ér bù yáng, Mèng xīn hài tàn ér wú zhǔ. Jí qǐ, lì jiē ér chū.

El monje dijo riendo: "Las ilusiones nacen de las personas, ¿cómo podría explicarlo este pobre monje?" Zhū estaba abatido, y Mèng, suspiraba sorprendido sin saber qué hacer. Entonces se levantaron, bajaron los escalones y se marcharon.

异史氏曰:“幻由人作,此言类有道者。人有淫心,是生亵境;人有亵心,是生怖境。

Yì shǐ shì yuē: “Huàn yóu rén zuò, cǐ yán lèi yǒu dào zhě. Rén yǒu yín xīn, shì shēng xiè jìng; rén yǒu xiè xīn, shì shēng bù jìng.

Otra historia dice: "Las ilusiones se producen a partir de las personas." Este tipo de expresiones tiene razón. Las personas tienen un corazón propenso a los excesos y de esto nace el límite de la obscenidad. Las personas tienen un corazón obsceno y de esto nace el límite de la temeridad.

菩萨点化愚蒙,千幻并作。皆人心所自动耳。老婆心切,惜不闻其言下大悟,披发入山也。”

Pú sà diǎn huà yú méng, qiān huàn bìng zuò. Jiē rén xīn suǒ zì dòng ěr. Lǎo pó xīn qiè, xī bù wén qí yán xià dà wù, pī fà rù shān yě. ”

La Bodhisattva transforma la estupidez, que produce mil ilusiones. El corazón de todas las personas se mueve por sí mismo. La Compasiva está cerca del corazón; es una pena que no escuchen sus palabras y lleguen al despertar y se adentren en la montaña para vivir apartados.



(1) Se refiere al maestro budista 保志  Bǎo Zhì (418-514). 公 gōng tiene aquí el sentido de “honorable”.

(2) 散花天女 sàn huā tiān nǚ, literalmente "las mujeres celestiales que esparcen flores".

Descargar PDF

Entradas que pueden interesarte

Sin comentarios